Halako batean, denborak infinitu izateari uzten dio eta atzamarren artean ihes egiten digu. Untxi zuriari jarraitzea tentazio iluna da. Bizitzako aldi bakoitzak badu bere abagunea, baina ez da erraza beti harrapatzen. Non geratu ziren olgetan ibiltzeko arratsaldeak, elkarrizketa sutsuak, betiko adiskidetasunaren promesak, non etorkizun inozo baten aurreko barre indargabea? Lehengo lagun-talde minari zirkulu deritzogu orain. Gas-egoeran egotetik likido izatera igaro zen denboraren antzera egokitu zen, gaur egungo zirrikituetatik isurita. Eta zirkuluak desagertzeko mehatxua egingo digu haren garrantziaz jabetzen ez bagara, baina gatza eta piperra emango dizkigu behar bezala zaintzen badugu. Zirkulua adiskidetasunaren ideia eta aldien arteko aldaketak begirada, buru eta bihotzaren erdian jartzen dituen zirku-ikuskizuna da. Musika, akrobazia eta mugimendua, gizarte jariakor eta lurrunkor batek gure harremanak gainditzeko moduari buruzko sentipenak partekatzeko. Ezen, gizarte honetan, tren liluragarriz inguratuta gaude, eta abiadura bizian eraman nahi gaituzte, funtsean interesatzen ez zaizkigun eta komeni ez zaizkigun lekuetara.